Hoi Hoi!

Inmiddels alweer bijna twee weken geleden ben ik naar Halong Bay geweest. Ik was een leuk stel uit Nederland tegengekomen dat net is begonnen aan hun wereldreis en samen hebben we deze tour gedaan. Op maandag 18 mei werden we ’s ochtends vroeg opgehaald met een bus en met een groep van nog 4 backpackers en 5 Denen van mid-vijftig zijn we richting Halong Bay vertrokken. We hadden veel slechte verhalen gehoord over de goedkopere tours dus we hadden maar de wat luxere geboekt. En inderdaad, duurder maar wel erg goed verzorgd! De boot was dik in orde; 3 verdiepingen, heerlijk eten en elke hut had een flink tweepersoonsbed en je had ook je eigen douche en toilet.

De eerste dag zijn we met de boot de baai in geweest en hebben we een poosje rondgetourd. Halong Bay is (zoals de naam al zegt) een baai met meer dan duizend kleine kalksteen-eilandjes, wat het geheel een wat sprookjesachtige aanblik geeft.Onderweg kwamen we allerlei huisjes op het water tegen. Hierin wonen de mosselkwekers en de vissers het hele jaar door. Nadeel is dat er wel allerlei rotzooi in het water wordt gedumpt dus geregeld zagen we de inhoud van een vuilniszak voorbijdrijven. Niet zo fraai en zeker niet hoopgevend voor dit gebied.

Onderweg zijn we naar een enorme druipsteengrot geweest. Wel een beetje een tourist-trap want alle boten gaan natuurlijk naar dezelfde grot, maar het was werkelijk schitterend. Hij was ook verlicht zodat je goed de gewelven kon bekijken. Hierna hebben we nog een kort bezoek gebracht aan een eilandje waar je helemaal naar de punt kon lopen voor een geweldig uitzicht over de baai.

De volgende dag hebben we nog een beetje rondgevaren en een fietstochtje gemaakt op een van de grotere eilanden. Daarna gingen we naar Cat Ba island. Niet veel bijzonders maar wel echt een prima hotel en voor de liefhebbers een goede plek om voor een appel en een ei zoetwaterparels op de kop te tikken. Op woensdag was het alweer tijd om terug te gaan naar Hanoi. Een deel van het reisgezelschap ging direct vanuit Halong door naar het zuiden van Vietnam, maar aangezien mijn bagage nog in Hanoi stond moest ik eerst weer terug.

Terug in Hanoi bleek mijn (nieuwe!) laptop het te hebben begeven. Een bezoekje aan de lokale Apple store (ja die hebben ze dan gelukkig wel weer in Hanoi) bracht als conclusie dat ie inderdaad stuk was en dat reparatie een week of 3 ging duren. Het onderdeel moest namelijk uit Singapore komen, en dat kon wel even op zich laten wachten). Drie weken is natuurlijk te lang, dus dat ging ‘m niet worden. Verder had ik het plan om naar het plaatsje Sapa te gaan om daar de berg Fansipan te beklimmen. Dit is een nogal steile, lastig te beklimmen berg en dus een mooie uitdaging. Helaas voor veel toeristen iets teveel uitdaging want ik kon er alleen heen met een privétour omdat niemand deze reis wilde boeken! Dat werd nogal duur en is ook niet zo gezellig, dus ik heb Fansipan maar even geparkeerd voor een ander keertje en heb de bus geboekt naar het volgende plaatsje, Hue.

Ik werd bij het hotel opgehaald om naar de bus te gaan en terwijl ik daar met al mijn bagage stond te wachten kwam er een mannetje aangelopen dat riep ‘taxi to bus’? Nou ja, ik dus, en eenmaal buiten het hostel bleek dat hij op een motor was aangekomen. Nou kunnen ze hier werkelijk alles op de motor verslepen (ik heb er zelfs een met een flinke koelkast overdwars achterop gebonden zien rijden) dus met mijn bagage moest ook lukken: ik met grote en kleine rugzak en hij met mijn ‘handbagage’ koffertje tussen zijn knieen geklemd. Hoppa, karren! :)

De bus vertrok om 19.00 dus ik had een sleeper-bus geboekt en ze bleken van de stoelen al bedden te hebben gemaakt. Uiteraard waren die veel te kort voor mij, maar van de achterste stoelen hadden ze gelukkig ook vijf bedden gemaakt (naast elkaar aaneengesloten) dus dat gaf meer dan genoeg ruimte om lekker mijn benen te kunnen strekken. Overigens kwam ik alsnog gebroken uit de bus, want de hele nacht door stuiterde het redelijk alle kanten op. De weg is niet eens zo beroerd dus ik denk dat de bus dringend aan nieuwe schokbrekers toe was....

Hue is een stadje dat vroeger diende als hoofdstad van het Nguyen keizerrijk. Het wordt in tweeën gedeeld door een flinke rivier en aan de noordkant bevinden zich de ruines van het oude paleis, tempels en pagoda’s. Dit alles ligt nog steeds verborgen achten een metershoge-en dikke- muur die de citadel omringt. Dit stukje van de stad is erg leuk om te gaan bekijken, maar verder heeft Hue eigenlijk niet zoveel te bieden. De volgende dag ben ik dus alweer door gegaan naar Hoi-An.

Hoi An is een heel apart dorpje: een groot deel van de oude stad heeft alle bombardementen overleefd en is dus nog in originele staat. Overal zijn dan ook fraaie oude gebouwtjes te bewondern. In het verleden moment hebben zich hier veel Chinesen gevestigd en daarmee is een kleermakers-scene ontstaan. Dat is in de loop der jaren nogal doorgegroeid en inmiddels wordt Hoi-An (terecht) bestempeld als hét kleermakersdorp van Vietnam (of misschien zelfs wel van heel zuid-oost azie). In dit relatief kleine dorp vind je namelijk met gemak meer dan 200 keermakers-winkeltjes! Ik heb mijn kans dus ook gegrepen en heb inmiddels wat maatpakken, schoenen (doen ze ook!) broeken, overhemden enzovoorts laten aanmeten. Je kunt gewoon een plaatje meenemen van een ontwerp dat je wilt hebben en vervolgens proberen ze dat zo goed als mogelijk na te maken. Er gaat straks dus weer een flink pakketje met de post huiswaarts!

Tot later!

Groetjes,

Lex