Hoi hoi,

Afgelopen vrijdag de 14^e ben ik naar Vietnam afgereisd. Het plan was eerst om eens -op z’n bacpackers- de bus te nemen, maar toen bleek dat dat vier keer een uur of negen in de bus betekende heb ik toch maar gewoon een vliegticket geboekt. Altijd weer een leuke ervaring om met zo’n klein vliegtuigje over de bergen te vliegen. Mijn handbagage pastte niet in het bagage-rek maar naast mij op de stoel vond de stewardess ook wel prima. Een uurtje later was ik vanuit Luang Prabang al in Hanoi. Vietnam is wel even wat anders dan Laos. Laotianen zijn zo’n beetje de meest relaxte mensen die ik op mijn reis ben tegengekomen, maar in Vietnam ligt het tempo weer een stuk hoger.

De eerste uitdaging was om vanaf het vliegveld bij het juiste hotel aan te komen, zonder een oor aangenaaid te worden door taxi of bus-chauffeurs. Ik had een hostel gereserveerd (voor de verandering) en ik kreeg van hun via de mail te horen dat er diverse ‘scams’ zijn waarmee toeristen worden genept. Taxichaufeurs en buschauffeurs spelen onder één hoedje met malafide hotels die de naam hebben overgenomen van het originele (reputabele) hotel. Eenmaal daar aangekomen check je dus nietsvermoedend in en krijg je de volgende dag (als je erachter komt dat je genept bent) ineens een dikke rekening voor van alles gepresenteerd. Een andere truuc is om te zeggen dat het hostel waar je naartoe wilt van naam veranderd is, vol is of niet meer bestaat.

Op het vliegveld was het dus even opletten geblazen. Ik ben uiteindelijk met de shuttle-bus naar het centrum gegaan (advies van het hotel: gewoon blijven zitten als je wordt afgzet voor een ander hotel). Op een gegeven moment werd duidelijk dat we niet bij het daadwerkelijke eindpunt van de bus gingen komen, dus ben ik maar samen met de laatste Vietnamesen uit de bus gestapt. Je wil namelijk echt niet de enige toerist zijn die nog in de bus zit, want dat eindig je gegarandeerd bij vriendjes van de chauffeur.

Na een kilometer of twee was ik bij het hotel aangekomen. Helaas bleek dit een party-hostel te zijn dus na ‘s nachts door lawaaierige dronken kamergenoten (een 12-beds-kamer...) te zijn wakkergehouden ben ik de volgende dag maar naar een wat rustiger plekje vertrokken.

Gisteren ben ik door Hanoi heengewandeld. Ik had er al over gelezen, maar inderdaad: Hanoi is het Azië zoals je je dat thuis voor zou stellen: duizenden scooters cruisen hier door de straten en het oversteken van een (drukke) weg is een echte uitdaging. Er zijn wel stoplichten maar de consensus lijkt dat rood eigenlijk ook maar een groentint is, dus als je je scooter ertussendoor kunt rijgen, hup, karren maar! Iedereen rijdt eigenlijk altijd gewoon door en omdat het met een rustig vaartje gaat gaat het ook nog opmerkelijk vaak goed. Maar goed als newbie in dit verkeer is het dus even wennen. De truuc is in elk geval om vooral niet te rennen, want er is op vrijwel geen moment een rechte lijn vrij dus dan wordt je gegarandeerd geschept. Als je stapje voor stapje de weg overschuifelt dan hebben de motorrijders de tijd om te anticiperen en dan rijden ze (meestal ;) gewoon om je heen....

Verder wordt me hier weer op elke straathoek gevraagd of ik mijn schoenen wil laten poetsen, of ik een motor-taxi nodig heb, marihuana wil kopen, gekopieerde Lonely Planets wil kopen , en ga zo maar door. Na een keer of 20 beleefd weigeren ben ik maar weer overgegaan op het voor je gevoel nogal onsympathieke negeren van alle aanbiedingen. Als je gewoon doet alsof je het niet eens hoort (zelfs al staan ze voor je neus!!) en dus überhaupt niet reageert dan ben je er vrij snel vanaf (af-en-toe wel gevolgd door een sneer in het Vietnamees overigens). Klinkt lomp, voelt lomp, maar werkt geweldig ;)

Hanoi is in elk geval een mooie stad: het is dus wel ontzettend druk, maar er zijn leuke dingen te zien en te doen. In het centrum ligt een fraai meer met een tempeltje en de stad is verder redelijk groen. Gisteren ben ik naar het ‘waterpoppen’ theater geweest. Dit is een soort van Jan Klaassen en Katrijn voorstelling met poppen die met een stok onder water worden bewogen. De vertellingen waren in het Vietnamees dus ik heb er bar weinig van begrepen, maar het was wel leuk om een keer mee te maken en de zaal was afgeladen. Wandelen door de stad doe je hier trouwens over het algemeen over de straat. De stoep heeft hier namelijk duidelijk een andere functie dan thuis: erop lopen is lastig want hij staat volgeparkeerd met honderden scooters. Daarnaast vind je op elke straathoek een soort van mini-openlucht-keukentje. De stoep doet dus ook prima dienst als restaurant!

Vandaag ben ik naar het Mausoleum van Ho Chi Minh gegaan. Ho Chi Minh was de leider die Vietnam van de kolonisten heeft bevrijd en het communisme heeft gebracht. De man wordt dan ook nog steeds vereerd als een ware held. Het mausoleum wordt volcontinue als een soort van paleis bewaakt en als je naar binnen gaat gelden regels als geen camera, geen hoeden, geen handen in je zakken, niet luid praten enz. Na dit rondje cultuur ben ik nog een poosje wezen shoppen, want dat gaat hier ook prima!

Morgen ga ik naar Halong Bay voor een zeiltrip van 3 dagen. Dit schijnt een leuke baai te zijn met prachtige kalksteenformaties in alle mogelijke uitgesleten vormen. Daarna ga ik een paar dagen trekken naar de top van de hoogste berg van Vietnam (maar 3200 meter hoor, dus valt mee!).

Groetjes,

Lex