Ik ben inmiddels weer een paar weekjes verder in Laos dus hier komt weer een verhaal over de afgelopen tijd. Op woensdag 28 april ben ik uit Vientiane vertrokken en met een bus van een uurtje of vier naar het kleine plaatsje Vang Vieng gegaan. Vang Vieng is in Laos een beetje een geval apart, want terwijl de rest van het land eigenlijk nogal rustig is, is Vang Vieng omgetoverd tot een echt feestdorp. Het heeft een beetje een apres-ski gevoel, maar dan zonder het skien. In plaats van skien ga je hier namelijk tuben op de rivier. Tubing is op een traktor-binnenband op een rivier met de stroming meedrijven. Vier kilometer buiten het centrum staat een ‘organic farm’ en daar is het startpunt van het tuben.

Het is dan de bedoeling dat je in het dorpje voor een euro of 5 de tube huurt en vervolgens vertrek je met de tuktuk naar de rivier. Daar eenmaal aangekomen bevind je je ineens in een soort van rivier-centered-attractiepark zonder regels... Overal openlucht-kroegen langs de waterkant, gratis Lao-whisky shots, (niet te drinken dat spul!), hasj-brownies (de politie is afgekocht!) Sproeiers om even af te koelen, superhoge schommels, kabelbanen en waterglijbanen waarmee je jezelf in de modderige rivier kunt lanceren. Om bij de schommel (eigenlijk een trapeze, want je moet eraan hangen) te komen klim je eerst in een geïmproviseerde ladder, meestal via een soort van boomhut. Daarna is het dus een kwestie van slingeren en vooral niet op het verkeerde moment loslaten. Bij sommige schommels begint je namelijk op een meter of 12 en slinger je jezelf nog wat hoger, soms wel naar meer dan 15 meter. Ondertussen wordt er in de rivier onder je gezwommen, getubed en gekayakd. Daarnaast is de waterstand in de rivier momenteel nogal laag en je hebt dus eigenlijk geen flauw idee hoe diep het water precies is. Een veeg teken aan de wand is als je Laotiaanse kinderen in het midden van de rivier ziet staan....nogal onvoorspelbaar dus.

Maar goed, de kroegen, Beerlao (het lokale bier) en de gratis shots leveren in combinatie met de trapezes dus een redelijk recept voor pijnlijke ervaringen op (en erger nog, eens in de zoveel tijd legt er een toerist daadwerkelijk het loodje). Ik ben nog nooit in zo korte tijd zoveel geradbraakte mensen tegengekomen: de eerste had gebroken ribben door op de rotsen te landen, de tweede een gekneusde schouder doordat er iemand vanaf een schommel bovenop haar was gesprongen, de volgende had wat rivierwater binnengekregen en kon meteen aan zware antibiotica vanwege amoebiasis.... en verder nog een hoop kneuzingen, opengehaalde voeten, whiplash door de glijbaan en ga zo maar door.... Afijn ik heb me daar een dag of drie wel prima vermaakt met biertjes drinken en mensen kijken enzo en heb het zelf maar bij één keer van een kabelbaan afroetsjen gehouden. De landing in de rivier was al voldoende pijnlijk om het maar bij één keertje te houden.... ;)

Uiteindelijk hebben we niet één keer daadwerkelijk ‘getubed’ in de rivier. De vijf leukste kroegen (en het moddervolleybal ;) waren namelijk gelijk aan het begin van de rivier en aangezien er bijna geen stroming was had je helemaal geen ‘tube’ nodig maar kon je ook gewoon een stukje zwemmen! Na afloop van het tuben ging het feest trouwens ’s avonds weer verder in de andere kroegen in het dorpje zelf... een soort van apres-tubing dus! J

Naast het tuben heeft Vang Vieng nog wat meer de bieden: het ligt temidden van ontzettend mooie kalksteen-formaties en er zijn overal grotten waar je in naar binnen kunt. Ik heb dus ook nog een keertje een scooter gehuurd voor een dagje grotten en platteland-verkennen. Toch altijd wel bijzonder is het dan als je wat locals vraagt om even een foto van je te maken en vervolgens blijkt dat ze nog nooit van hun leven een (digitale) camera hebben gezien of vastgehouden!

Na Vang Vieng ben ik met een Engelsman doorgereisd naar het plaatsje Luang Prabang. Gedurende de vroege historie van Laos was dit de hoofdstad en het plaatsje heeft nog steeds heel veel te bieden met veel tempels, trekkingtours, marktjes en goede restaurants met fantastische koffie J. Een paar dagen geleden hebben we hier een mountainbike/kayak tour gedaan. Het moutainbiken viel helaas een beetje tegen toen bleek dat we de tocht van 50 kilometer volledig over de hoofdweg gingen afleggen. Verder zouden we de nacht bij locals doorbrengen. Wij hadden dus een dorpje ergens in de bossen verwacht, maar het bleek gewoon langs de hoofdweg te zijn. Niet helemaal wat we verwacht hadden, maar wel een hoop lol gehad en vooral het kayaken was erg leuk.

Morgen vertrek ik richting het noorden van Laos, zodat ik zo rond vrijdag de grens met Vietnam over kan steken!

Groetjes,

Lex