Dag Allemaal!

Het is inmiddels alweer een week of drie geleden sinds mijn laatste reisverhaal dus het wordt tijd om weer eens verslag te doen van mijn belevenissen van de afgelopen tijd!

Het laatste verhaal eindigde vlak na oud-en nieuw in Mendoza, Argentinie. Op 2 januari heb ik de bus gepakt naar Santiago (Chili) want op 3 januari had ik een vlucht naar Paaseiland.

Paaseiland is bezaaid met de bekende beelden (Moais) die je verspreid over het hele eiland kunt vinden. Sommige zijn nog vrij goed intact en staan op het altaar dat speciaal hiervoor is gebouwd. Al moet ik er dan wel gelijk bijzeggen dat alle moai op een gegeven moment waren omgekieperd en dat ze nu door verschillende internationale expedities op het eiland weer overeind zijn gezet. Vrijwel alle beelden zijn namelijk vermoedelijk door een stammenstrijd op het eiland van hun sokkels getrokken en veel beelden zijn daar ook flink door beschadigd.

De oorsprong en betekenis van de beelden zijn nog steeds een redelijk mysterie want er is geen overlevering van de geschiedenis van het eiland geweest binnen de oorspronkelijke bewoners. Één van de theorieen daarvoor is dat op zeker moment alle bomen van het eiland waren omgekapt, waardoor het moelijk werd om op het eiland te overleven. Tegelijkertijd is een deel van de bewoners in de slavernij terecht gekomen, zodat het eiland na een tijdje onbewoond was. De oorspronkelijke bewoners (afstammelingen van) zijn uiteindelijk wel teruggekeerd naar het eiland maar de kennis over de geschiedenis was daarmee dus wel verloren gegaan. Er zijn natuurlijk allerlei theorieen over de betekenis van de beelden en de algemene consensus is dat ze dienden als vererering van de stamhoofden.

Op het vliegveld aangekomen werd ik behangen met een bloemenkrans en achterin een jeep naar het hostel gebracht. Ik had een bed in een dorm van een eenvoudige maar zeer schone hostel (de eigenaresse was helemaal bezeten van het schoonhouden) aan de kustlijn van het eiland. Een plek met een geweldig uitzicht over de stille oceaan en helemaal bij zonsondergang was het schitterend om daar naar te kijken.

De eerste dag heb ik een mountainbike gehuurd om het eilandje maar eens te gaan verkennen. Het was bloedheet en nogal bergachtig en de afstanden waren eigenlijk net te groot om te gaan wandelen dus een fiets was wel zo handig. Vlakbij de hostel ligt een flinke vulkaankrater waar je omhoog kunt fietsen. Bovenaan de rand ligt ook een aantal oude huisjes en het is een historische heilige plaats. Hiervandaan werden namelijk een keer per jaar de zogeheten ‘birdman' competition gehouden. Vanaf deze plek gingen de deelnemers langs de steile kust omlaag richting de zee. Ze zwommen vervolgens naar een klein eilandje vlakbij de kust om op zoek te gaan naar het eerste ei van een specifieke vogel. De eerste die met een ei terugkwam bij de top van de vullkaan mocht zichzelf een jaar lang ‘birdman' noemen en zijn stam heerste dat jaar over de andere stammen op het eiland. Na een zeer steile klim naar boven (ik moest zowaar een paar keer afstappen!) kon ik in elk geval genieten van het prachtige uitzicht op het kratermeer en op de eilandjes voor de kust.

Op dinsdag ben ik op zoek gegaan naar een lastig te vinden grot die aan het eind op een meter of 20 hoog boven de zee uitkomt. Er zijn geen bordjes dus het is niet heel makkelijk de grot te vinden maar onderweg kwam ik een stel toeristen tegen die de grot net hadden gevonden (na een uur zoeken o p dezelfde plek!). De ingang was letterlijk een gat in de grond en alleen zou ik het echt nooit hebben gevonden! De grot had een ontzettend nauwe ingang waar je kruipend in moest en de eerste paar meters gaven een behoorlijk claustrofobisch effect en een gevoel van ‘goh moet ik dit nu wel doen terwijl niemand weet waar we uithangen...' Maar goed toch doorgegaan en na een paar meter werd het allemaal net wat ruimer en 25 meter verderop was het gat dat uitzicht gaf op de oceaan. Hierna ben ik nog een paar uur doorgefietst naar een altaar met een flink aantal moai verder in het binnenland. Aan het einde van de dag was ik in elk geval behoorlijk gaar, dus de volgende dag heb ik mijn fietst ingeruild voor een quad waarmee je heel wat sneller het eiland rond kon gaan.

Die ochtend ben ik om 05.30 opgestaan om samen met een vriendin die ik daar had leren kennen naar de noordoostpunt van het eiland te gaan. Daar staat namelijk het grootste altaar met wel 15 moai. Omdat het strak aan de kust staat kun je hier heel mooi de zon zien opkomen over de moai. Helaas voor ons was het redelijk bewolkt, maar ik heb toch nog een paar mooie foto's kunnen maken. Vlakbij deze plek is ook de vulkaan met de steengroeve (lava-groeve) waar ze de moai's uithakten. Hier vind je nu nog overal moai's verspreid over de bergwand en ook nog half afgemaakte moais die nog in de bergwand zitten. Het is in elk geval een flinke aanwijzing dat er vrij plotseling iets is gebeurd waardoor allerlei moai half afgemaakt zijn achtergebleven.

De rest van de dag zijn we met de quad alle andere plekjes van het eiland (inclusief waar ik dus al naartoe was gefietst) langsgescheurd. Mijn reisgenootje had deze plekken nog niet gezien en ik vond het rondscheuren met de quad allang hartstikke leuk dus geen probleem om overal nog een keertje heen te gaan (af en toe kwamen we met quad en al volledig los :D ). De laatste paar dagen heb ik gebruikt om lekker te ontspannen en om me voor te bereiden op het volgende deel van mijn reis: Nieuw Zeeland en Australie!

Groetjes,
Lex