Antarctica

Zo, dat waren 11 fantastische dagen aan boord van de Antarctic Dream! Drie dagen heen, drie dagen terug en dus vijf dagen tijd gehad om de South Shetlands, het Arctic peninsula en het Arctic continent te verkennen. Antarctica is, in één woord: indrukwekkend en ontzagwekkend (okay, toch twee woorden). De enormheid van alles om je heen geeft je een heel nietig gevoel en alles om je heen is even mooi. Ik heb redelijk bijgehouden wat we hebben gedaan, dus hieronder een verslag van deze 11 dagen.

Maandag 7 december

Vertrek naar Antarctica! Om 16.00 mogen we aan boord gaan van de Antarctic Dream en Anouk komt me nog even uitzwaaien (en ze zeult ook even de helft van de troep die ik allemaal meesleep ;). Morgen vertrekt Anouk weer richting Buenos Aires, om via Lima terug te gaan naar Amsterdam. Na terugkeer van Antarctica ga ik dus weer alleen verder reizen, dat wordt vast weer even wennen!

Aan boord van de Antarctic Dream is plaats voor ongeveer 80 passagiers en de reis is uitverkocht. Dit is een relatief klein schip en dat heeft als voordeel dat je vaker en langer aan land kunt gaan. Er mogen namelijk tegelijkertijd maar 100 mensen aan land gaan dus als je op een grotere boot zit krijg je maar de helft van de tijd. Op de boot zitten allerlei nationaliteiten; er is een grote groep Chinesen (die de suites bezetten en de rest van de reis luid en duidelijk aanwezig zijn), 5 Nederlanders, Engelsen, Argentijnen, Australiers, Israeliers en nog een paar Amerikanen. Zo´n 7 mensen aan boord hebben net als ik een last minute geboekt en de rest heeft volle mep betaald. (en de backpackers haal je er natuurlijk zo uit, dus die zaten al gauw aan dezelfde tafel ;)

De boot vertrekt uiteindelijk in redelijk ruw water om 20.00 richting onze bestemming. We gaan eerst een uur of zes door het Beagle kanaal voordat we terecht komen op de Drake-passage. Dit stuk staat erom bekend dat er nogal hoge golven zijn en dat een groot deel van de passagiers dus zeeziek zal worden (en daar blijkt geen woord van gelogen! ;) Het diner van de eerste avond is in elk geval al veelbeloven: een salade vooraf, gevolgd door gegrilde tonijn met een fraaie dressing als hoofdgerecht en versbereide cakejes en ijs als dessert.

Na het diner wordt omgeroepen dat iedereen reistabletjes kan ophalen bij de scheepsarts en de meeste mensen geven aan deze oproep graag gehoor. Bij de Drake passage komen de atlantische oceaan en de stille oceaan bij elkaar en dit zorgt voor de ruige zee. Mijn hut is best ruim en we hebben een prima eigen douche en toilet. Ik heb een kamergenoot uit Ontario; een gepensioneerde zeiler die net in 10 weken van Madrid naar Ushuaia is gezeild. We hebben zo´n beetje dezelfde humor dus dat komt wel goed! Ik neem ook maar alvast een reistabletje en duik om 23.30 m´n bed in.

Dinsdag 8 december

Kortgezegd: vandaag geen mallemoer uitgevoerd en welgeteld overdag 2 keer 5 minuten het daglicht gezien in de eetzaal. Om een uur of 3 vannacht kwamen we in de Drake-passage en sindsdien rolt het schip heen-en weer. De golven zijn enorm en het lopen naar de eetzaal heeft meer weg van waggelen. Echt misselijk ben ik gelukkig niet, maar mijn maag wordt hier niet bepaald vrolijk van en mijn bed blijkt de beste plek te zijn om ook niet echt misselijk te worden. ´s avonds ga ik wel naar het diner en dan blijkt dat inderdaad zo ongeveer iedereen ziek, zwak en misselijk in zijn hut ligt: van de 80 verschijnen er maar 15 mensen aan het diner. Zelf taai ik na een half uurtje ook maar weer af.....

Woensdag 9 december

De derde en laatste reisdag voordat we aan land kunnen gaan. De zee is gelukkig wat rustiger geworden en er verschijnen een stuk meer mensen aan het ontbijt. Daarna is er een lezing over de verschillende soorten pinguins die we kunnen gaan zien. Na de lezing ga ik even sporten in het kleine zaaltje onderin het schip. Omdat het schip weer begint te rollen (we komen bij de overgang naar het koude arctische water) moet ik opschieten en een half uurtje later lig ik met een reistabletje weer in bed. Rond een uur of 15.00 komen we in de buurt van de South-Shetland eilanden en daar is de zee weer wat rustiger.

Na het avondeten is er een briefing over het aan land gaan in Antarctica. De regels zijn (heel goed!) behoorlijk strikt: Antarctica en de dieren mogen zo min mogelijk worden beinvloed door ons bezoek: geen eten meenemen aan land, penguins voorrang geven als ze er langs willen, laarzen desinfectern bij het van-en aan boor gaan, niet teveel sporen maken in de sneeuw etc. Na het eten gauw naar bed, want morgen is de eerste landing!

Donderdag 10 december

Onze eerste landing is op het eiland Hidrurga. Dit eilandje hoort bij de South Shetland eilanden. Verpakt in twee thermo shirts, twee jassen, twee broeken, een sjaal, muts en handschoenen ga ik in de zodia (= het kleine rubberen motorbootje waarmee we steeds aan land worden gebracht) Met ook nog een zwemvest aan zie ik er trouwens uit als een tele-tubby, maar de chinesen spannen de kroon: met hun ultra-splinternieuwe gore-tex outfits, inclusief fluorescerende skibrillen zien ze eruit alsof ze naar de maan gaan.

De stuurman heeft er zin in en jast ons in no-time naar de wal. 20 minuten later blijken mijn van de touroperator geleende waterdichte jas en broek dus-niet waterdicht te zijn en ik ben drijfnat. Beetje jammer op de eerste landing maar het moet maar even. Bovendien is drie lagen ook wel genoeg dus mijn natte jas kan mooi uit. Een amerikaanse uit dezelfde boot is ook kletsnat geworden en zit enigzins blauw aangelopen klappertandend op een rots. Daar moet de scheepsarts dus bijkomen en zij gaat maar weer terug naar het schip om even te gaan opwarmen (ook de stuurman heeft hier wat van geleerd want bij de volgende landings gaat het allemaal wat rustiger en niemand wordt meer nat).

Op het eilandje zien we twee soorten pinguins: de Chinstrap en de Gentoo. De eerste heeft een lijntje onder zijn kin en de tweede heeft een rode snavel. Na een uurtje hobbelen we weer terug naar de zodiacs voor de lunch. Het ´landschap´om ons heen is intussen verandert in een zee van prachtig ijsbergen. De één nog mooier dan de ander en af en toe komen er ijsbergen langs die nog groter zijn dan ons schip. Op het land om ons heen zien we verder stapels en stapels sneeuw van wel 30 meter hoog.

´s Middags gaan we aan land voor een korte wandeling bij Portal point. De engelsen hebben hier een expeditiehut gehad die ze eind vorige eeuw hebben verplaatst naar een museum op de Falkland eilanden (door de Argentijnen worden die overigens Islas Malvinas genoemd). Ik heb een andere jas gekregen en mijn broek is weer droog dus ik kan er weer prima tegen. Bij Portal Point zien we weer Chinstraps, Gendoos en dit keer ook Weddell-zeehonden. Na een uurtje of twee gaan we weer terug naar het schip waar we gelijk kunnen aanschuiven voor het diner. We hebben ook al een paar keer vanuit de boot walvissen gespot, maar het is nog niet gelukt om ze op foto vast te leggen.

Vrijdag 11 december

Vandaag weer twee keer aan wal: eerst bij Isla Cuverville, waar we een leuke wandeling van 2,5 uur bergop maken. Voor een deel van de groep is de berghelling te stijl, ongeveer de heflt moet halverwege al afhaken. Boven gekomen genieten wij in elk geval van een prachtig uitzicht en daarna glijden we met een noodgang de helling weer af naar beneden (er ligt toch meters sneeuw! J Nu we dichter bij het continent zijn ge komen zijn de sneeuwlagen die we soms zien nog een stuk hoger geworden, zo´n 40 meter dik!

´s Middags gaan we aan land bij een flinke gletsjer bij Neko harbour op Graham land. Daar zien we weer een hele partij Gendoos en links en rechts liggen een paar enorme Weddell-zeehonden te luieren in de sneeuw. Na de wandeling krijgen we in de sneeuw champagne geserveerd omdat dit onze eerste landing op het vasteland van Antarctica is!

´s avonds gaat iedereen meteen na het eten naar bed, de meesten zijn toch behoorlijk gaar van het door de sneeuw naar boven ploegen de helling op!

Zaterdag 12 december

Vandaag varen we naar het meest zuidelijke deel van onze reis. Helaas blijkt dit wat eerder te komen dan verwacht want door flinke hoeveelheden drijfijs en harde wind kunnen we niet aan land bij de gepland landingsplaats. Ook de alternatieve plek gaat niet door vanwege de harde wind. ´s Ochtends dus geen landing maar op zich vindt niemand dat erg want dan kunnen we even bijkomen en genieten van al het moois dat we al hebben gezien.

Later die dag gaan we aan land bij Port Lockroy op Wienckle island. Dit is een voormalige basis van de britten die in de tweede wereldoorlog werd gebruikt om de onderzeeboot-activiteit van de Duitsers in de gaten te houden. In 1996 heeft men deze basis weer in de oude staat hersteld (= pinguins eruit gekieperd en de boel weer opnieuw ingericht ;) en tegenwoordig is het in de zomermaanden weer een bemand station dat dient voor onderzoek en als Antarctisch postkantoor! Er zijn ook net twee kuikens uit het ei gekropen en ik heb de mazzel dat moeder (of vader) pinguin even opstaat zodat ik ze kan zien.

Deze plek werd vroeger ook gebruikt als ankerplaats door walvisvaarders en verderop vinden we de overblijfselen van een (behoorlijk kleine!) walvisboot en de skeletten van een paar walvissen (goed bewaard gebleven door de koude).

Zondag 13 december

Vandaag maken we in de ochtend een rondje langs de kust met de Zodiacs. Het is wel redelijk golverig en mijn stuurman is de ornitholoog die ook een keertje aan het roer mag staan. Helaas heeft hij nog weinig gevoel voor snelheid en wij klappen dan ook een paar keer flink hard op het water (ik zit helemaal voorin met mijn kamergenoot dus we krijgen de volle laag). Uiteindelijk komen we met flinke koppijn terug aan boord van het schip. Gelukkig is dit weer snel vergeten als we vlakbij de boot hunchback walvissen spotten. De kapitein doet goed mee en stuurt zijn schip er achteraan zodat we in de buurt blijven als ze verder zwemmen. Één van de walvissen duikt zelfs pal naast de boot op en ademt daar uit met een indrukwekkend en luid pfffffscht, gevolgd door een spray van water. Dichterbij dan dit kunnen we ze echt niet krijgen!

Na de lunch gaan we nog aan land bij Mikkelssen harbour waar we wat Gendoos tegenkomen en nog een paar leuke andere Antarctische vogels. ´s Avonds hebben we als verrassing een barbecue aan het dek, terwijl het sneeuwt! Gelukkig kun je wel binnen eten ;)

Maandag 14 december

De laatste dag dat we aan land zullen gaan! Het plan is om eerst aan land te gaan bij Pendulum cove op Deception Island. Dit is een ingestorte vulkaankrater die is volgelopen met water waardoor je er met een schip in kunt varen (het eiland ziet eruit als een ring met een gat erin). Hier zijn ook vulkanische bronnen zodat we even kunnen dobberen. Helaas staat er een veel te sterke wind en kunnen we deze landing dus niet maken. Ach, daar moet ik nog maar een keertje voor terugkomen dan! ;)

´s Middags maken we weer een rondje in de zodiacs waarbij we zowaar luipaard-zeehonden en crabeater-zeehonden op het ijs spotten. Een paar minuten later komen er ook nog een paar luipaard-zeehonden vlak langs de zodia gezwommen!

Dit was het laatste stukje in arctische wateren. Een paar uur later varen we door de Drake passage en het schip rolt weer alle kanten op. Ik sla het halve avondeten maar over (toch vis, blegh!) en duik mijn bed in.

Dinsdag 15 december

De terugreis lijkt verdacht veel op de heenreis: af en toe een paar broodjes uit de eetzaal graaien en dan gauw weer naar bed. Ik heb dit keer ook zo´n reispil van de scheepsarts genomen maar die krengen zijn zo sterk dat je er zo van wordt als een konijn. Winterslaap tijd dus!

Woensdag 16 december

De laatste dag is alweer aangebroken! Ontbijt haal ik nog net op tijd en in de loop van de dag komen we in rustiger vaarwater waardoor iedereen weer een beetje opleeft. Om 14.30 zien we land want we komen in de buurt van het Beagle kanaal. Als afscheidsiner krijgen we nog een enorm buffet geserveerd en om 22.00 leggen we aan in de haven van Ushuaia. Iedereen blijft echter nog aan boord tot de volgende ochtend.

Vanochtend heb ik dus van iedereen afscheid genomen en nu zit ik weer in Ushuaia.

Tot zover dus Antarctica, een adembenemd en betoverend continent! Dus voor wie het nog niet op zijn lijstje had en tegen een beetje koude kan: deze plek moet er zeker op komen te staan!

Ik pak morgen de bus naar Punta Arenas en daarna vlieg ik op 21 december door naar Santiago, waarna ik terugga naar de wijnstreek van Argentinie voor de kerstdagen ;)

Aan wie ik voor die tijd niet meer spreek, alvast heel fijne kerstdagen!

Lex