Hola!

Na heerlijk een weekje in Buenos Aires te hebben genoten van terrrasjes, lekker eten en flink shoppen was het tijd om weer verder te trekken. Op maandag 23 november zijn we daarom naar El Calafate in het zuiden van Argentinie gevlogen. Dit plaatsje was het startpunt van het avontuur door de regio Patagonie. Patagonie is een gebied met veel erg mooie natuurparken waar je van alles aan kunt treffen: (grillige gebergtes, gletsjers en gletsjermeren, fraaie bossen etc). Dit gebied is dan ook erg geschikt om in te hiken. Omdat Anouk op 8 december weer terugvliegt naar Nederland hadden we 2 weken ingeruimd voor dit gebied en dat betekende wel dat we weer stevig moesten aanpoten om alles te kunnen zien. Na het gelummel in Buenos Aires was het weer tijd om stevig te gaan reizen!

El calafate staat voornamelijk bekend om de enorm gletsjer die erbij in de buurt ligt: Perito Moreno. Deze gletsjer is stabiel en heeft dus al jaren hetzelfde eindpunt in het gletsjermeer. Daardoor heeft men er een prima loopbrug voor kunnen bouwen die goed uitzicht geeft op de gletsjer. Daarnaast verschuift het ding zo´n 2 meter per dag, wat betekent dat je het ijs kunt horen kraken en er vallen geregeld flinke stukken ijs in het meer, wat ook heel gaaf is om te zien. Om er nog wat dichterbij te kunnen komen hebben we ook nog even een boottochtje op het meer gemaakt, waarbij we redelijk dicht langs de rand van de gletsjer konden varen.

Het is hier trouwens lente en dat betekent dat het richting hoogseizoen aan het gaan is. Dat, en het feit dat deze regio flink duurder is dan de rest van Zuid-Amerika zorgen ervoor dat hier veel georganiseerde groepsreizen naartoe gaan. In plaats van overal backpackers zie je nu dus overal juist wat oudere toeristen door de straten hobbelen (in het Nederlands lekker zeggen wat je wilt is er dan ook even niet meer bij ;).

Naast Perito Moreno heeft El Calafate in de lente niet zoveel te bieden dus we zijn op woensdag (25 nov) doorgereisd naar El Chalten, dat 3 uurtjes met de bus ten noorden van El Calafate te vinden is. El Chalten is omringd door mooie gebergtes een gletsjers en dat maakt het een goede uitvalsbasis om te gaan gletsjerwandelen of ijsklimmen. Op de eerste dag hebben we een korte hike naar een uitkijkpuntje gemaakt en voor de volgende dag hebben we een excursie geboekt naar de gletsjer om te gaan ijsklimmen! We vertrokken op donderdag om 07.00 ´s ochtends in de richting van de gletsjer. Het zou een lange dag worden want het was eerst 4,5 uur naar de gletsjer, dan 3 uur op de gletsjer en dan, je raadt het al, weer 4,5 uur terug naar El Chalten. Eenmaal bij de gletsjer aangekomen stond er een ontzettend sterke wind die het onmogelijk (en ondraaglijk) maakte om de gletsjer op te gaan, laat staan om te gaan klimmen. Helaas deze keer dus nog geen ijs-avontuur voor ons, maar de wandeling was op zich wel aardig. Bij terugkomst in het hostel nog even de bus bevestigd voor de volgende ochtend, zodat we weer terug konden gaan naar El Calafate.

Vanuit El Calafate wilden we naar Torres del Paine, dit is zo´n beetje het allerbekendste hikinggebied van Patagonie dus daar moesten we zeker even heen. De naam verwijst naar een opvallende berg met een piek van twee steile torens. Klein nadeel is de bereikbaarheid van het park, je moet namelijk eerst naar Puerto Natales, en dan met de bus richting het park voordat je kunt beginnen met de wandeltocht. Al met al ben je daardoor vanuit El Calafate weer heel wat tijd kwijt voordat je zover bent.

Maar goed, vanuit Puerto Natales gingen we op zaterdag 28 november heel vroeg bepakt en bezakt met eten (kost een vermogen in het park) naar het park. Diezelfde dag hebben we de hike naar de twee torens gemaakt (8 uurtjes knorren) waarna we ´s avonds in een tentje zouden gaan slapen. Men heeft daar ook een luxe hotel en een hostel, maar omdat Chili het allerduurste land tot nu toe is hadden we voor een goedkoper tentje gekozen. Op de Inca trail hadden we ten slotte ook in tentjes geslapen, dus dat moest lukken, toch.... ?

Afijn, ook in Chili heeft men geen slaapzakken van behoorlijke lengte, dus een koude, brakke nacht later konden we weer aan de gang met de tweede hike. Dit was ook gelijk de laatste hike in Torres trouwens, want twee dagen hobbelen in de bergen met motsneeuw de hele dag vonden we voorlopig wel weer even prima zo.

Het gebied is overigens echt ontzettend mooi en mag dan ook zeker niet ontbreken aan een bezoek aan het zuiden van Chili! Na een hike van negen uur kwamen we aan bij het eindpunt, waar we via de boot en de bus weer teruggingen naar Puerto Natales voor de overnachting. Slaperig en doodmoe uit de bus gekomen kreeg ik een halve hartverzakking toen ik plotseling door iemand al schreeuwend werd besprongen; het bleek Martin te zijn, onze Zwitserse reisgenoot van Peru en Bolivia die via een andere reisroute net die dag ook in Puerto Natales was aangekomen en langs de bus liep op weg om ergens te gaan eten! Uiteraard zijn we even meegegaan zodat we gezellig konden bijkletsen. Daarna was het weer tijd om afscheid te nemen aangezien wij de volgende dag door zouden gaan naar Punto Arenas om pinguins en zeeleeuwen te gaan bekijken! (maar Martin kom ik nog wel een paar keer tegen want hij doet ongeveer hetzelfde rondje wereld als ik!)

Op dinsdag 1 december gingen we met de bus naar Punto Arenas. Belangrijkste activiteit in dit plaatsje: boottochtje regelen om een pinguinkolonie van zo´n 70.000 pinguins en een groep zeeleeuwen te gaan bekijken! Bij de touroperator zag ik ineens een aanplakbiljet met ´Last minute Antarctica, 18 dagen´ hangen. Dat was natuurlijk erg interessant, helemaal omdat het voor een bodemprijs werd aangeboden. Vertrek was alleen al de volgende dag vanuit Ushuaia, en dat was 11 uur met de bus verder! Na wat uitzoekwerk bleek het niet mogelijk om de volgende dag tijdig in Ushuaia te zijn, dus deze kans ging helaas aan mijn neus voorbij (voor mijn geruststelling bleek overigens terplekke dat de tour al was uitverkocht, en later bleek ook nog eens dat men om te beginnen maar twee plaatsen overhad dus de tour was zelfs al heel lang uitverkocht aangezien het aanplakbiljet gedateerd was op 24 november! Dooie mus dus... )

De volgende dag zijn we naar de pinguins en zeeleeuwen gegaan, echt heel leuk om te zien! De pinguins zijn momenteel allemaal aan het broeden en helaas waren er nog geen kuikentjes uit het ei gekropen, maar ik heb wel een hoop leuke foto´s kunnen maken want hoewel de toeristen op een pad moeten blijven, waggelen de pinguins daar zelf ook de hele tijd overheen.

Omdat het Antarctica-gevoel toch wel een beetje was gaan kriebelen had ik intussen naar last-minutes geinformeerd bij een touroperator in Ushuaia en ja hoor, er bleek met flinke korting nog plaats te zijn op een elf-daagse cruise aan boord van de Antarctic Dream, met vertrek op 7 december! Omdat dit toch wel een klein vermogen kost heb ik er een klein uurtje over nagedacht en vervolgens gewoon geboekt! Zo´n kans krijg je tenslotte niet elke dag in je schoot geworpen! Kortom, ik ga morgen naar Antarctica!!!

Omdat het daar wel eens koud kon zijn (duh!) ben ik in Punta Arenas meteen maar even wezen shoppen naar thermo shirts, muts, sjaal, handschoenen e.d. zodat ik straks niet helemaal klappertandend over de ijsvlaktes hoef te lopen (want we gaan ook aan land voor korte wandeltochten!). Inmiddels zit ik in Ushuaia, het meest zuidelijke stadje van Argentinie (en ter wereld, research-basis op Antarctica even niet meerekenend). De temperatuur valt hier zat mee, het is natuurlijk lente en de bergen liggen vol met sneeuw maar het is niet echt koud (vriest niet).

Intussen is het ook tijd geworden om afscheid te gaan nemen van mijn reismaatje Anouk; haar drie maanden zitten erop dus het is tijd om weer terug naar Nederland te gaan. Het wordt wel weer even wennen om na 3 maanden samen reizen ineens weer alleen te zijn, maar met een start richting de zuidpool komt dat vast helemaal goed. ;)

Voor nu tot zover, binnenkort een uitgebreid verslag van mijn bezoek aan het bevroren continent!

Hasta luego,

Lex