Hoi Allemaal!

Het is inmiddels alweer 22 juni, wat betekent dat mijn reis langzaam maar zeker zijn einde gaat naderen :( Maar gelukkig is het nog niet zover en heb ik nog wel wat weekjes te gaan :). In de afgelopen weken ben ik naar Saigon gereisd en daarvandaan de oversteek gemaakt naar Cambodja. Morgen ga ik alweer door naar Thailand, dus eigenlijk loop ik een beetje achter met de reisverhalen. Hieronder dus een enigszins ingedikte beschrijving van de afgelopen weken ;)

In Saigon was het druk; Het is nogal een drukke stad en als je door het centrum loopt wordt je weer volcontinu benaderd door iedereen die wat aan je wilt slijten. Waar het in Bangkok eigenlijk iets rustiger is qua verkopers enzo wordt je er in Saigon dus weer helemaal mee doodgegooid: You want tuktuk? No.. you want moto? No. Marihuana dan? Cocaine? Echt niet? Een boek kopen anders? Ook niet... Happy ending dan?? AAAArgh! Echt het hele repertoire komt elke keer voorbij als je over straat loopt, en vooral als je even wat zit te eten (ze komen gewoon het restaurant in) want dan kun je niet weglopen.... Een beetje een kermis dus, maar als je eenmaal je oogkleppen weer hebt opgezet dan is de stad nog best aardig en je kunt er alles kopen wat je wilde hebben, of niet eens wist dat je het wilde hebben...

In Saigon ben ik ook nog naar het Remnants of War museum en de Vietcong tunnels geweest. In het museum en in de tunnels krijg je een goed beeld van hetgeen zich aan Vietnamese zijde in de Vietnamoorlog heeft afgespeeld. Er worden behoorlijk gruwelijke foto’s getoond van moordpartijen en martelingen (vreemdgenoeg waren er regelmatig fotografen aanwezig bij dit soort momenten) en de verhalen spreken boekdelen. Dit museum is dus niet echt voor gevoelige mensen, maar tegelijkertijd mag het volgens mij ook niet ontbreken aan een bezoek aan Vietnam. Als je bedenkt dat het halve land 40 jaar geleden zo’n beetje volledig platgebombardeerd is, is het des te indrukwekkender om te zien hoe snel ze zich na deze oorlog infrastructureel en economisch hebben hersteld.

Vanuit Vietnam heb ik de bus naar Phnom Penh in Cambodja genomen. Phnom Penh viel me eigenlijk een beetje tegen, vooral omdat het toch wel de smerigste en stoffigste stad is die ik tot dusverre ben tegengekomen. Phnom Penh is voornamelijk interessant omdat je er twee gedenkplekken kunt bezoeken van de wreedheden van de Rode Khmer (onder leiding van Pol Pot). De rode Khmer was aan de macht tussen 1975 en 1979 en tijdens hun gestoorde bewind hebben ze rond de 2 miljoen mensen uitgemoord, omdat die werden gezien als ‘tegenstanders van het bewind’. Daarnaast werden tijdens dit bewind bijvoorbeeld geld ,scholen en ziekenhuizen afgeschaft. Steden werden ontruimd, want die waren slecht en iedereen moest verhuizen naar het platteland.

In Phnom Penh zijn na de ondergang van de Rode Khmer twee plaatsen ‘ontdekt’ waar de Rode Khmer ‘tegenstanders van het bewind’ heenbracht. De één was een school die door de RK werd overgenomen en werd ingericht als gevangenis en martelplaats. Duizenden mensen kwamen eerst hier terecht, waar ze werden gemarteld totdat ze alles hadden ‘bekend’ wat er maar te bekennen viel. Vervolgens werden ze naar de Killing Fields gebracht. Op deze plaats, ongeveer 15 kilometer buiten de stad, werden de massa-executies uitgevoerd. Na de oorlog heeft men hier tientallen massagraven gevonden, en men schat dat er ongeveer 20.000 mensen zijn vermoord op deze plek.

Weer een stukje zware geschiedenis, maar ook hier is het weer des te bijzonderder om te zien hoever Cambodja in de afgelopen jaren is gekomen. Een probleem is wel dat men nog steeds niet heeft afgerekend met het verleden. Processen om de voormalig leiders van de RK veroordeeld te krijgen laten nog steeds op zich wachten, terwijl de tijd voortschrijdt en er over een tijdje niemand meer te veroordelen valt...

Na Phonm Penh ben ik naar de kust gegaan. Hier liggen in de buurt van Shihanoukville een paar mini-eilandjes voor de kust. Van een paar vrienden had ik als tip gekregen om naar Bamboo-island te gaan. En inderdaad: een heel klein eilandje met slechts 3 hostels en een paar prachtige stranden. Aan de westkant van het eiland staat het hotel ‘Koh Ruh’ en hier ben ik een paar dagen gebleven. Met een bungalow’tje op het strand en een heerlijk relaxte sfeer (en geen verkopers!

Inmiddels ben ik dus alweer in Siem Reap. Dit is de uitvalsplaats om de tempels van Angkor te bezoeken want die liggen hier zo’n 10 kilometer bij vandaan. Dit heb ik dus gisteren al gedaan. Om kwart over vier ’s ochtends ging de wekker, zodat ik naar de zonsopgang over de grootste tempel van allemaal kon gaan kijken: Angkor Wat. De rest van de dag heb ik verder doorgebracht met het bekijken van de overige hoogtepunten van Angkor en ik moet zeggen het zijn inderdaad de mooiste tempelcomplexen die ik ooit heb gezien!

Morgen is het dus alweer tijd om terug te gaan naar Bangkok. Daarvandaan ga ik meteen weer door naar Chiang Mai, want ik mag een weekje komen ‘volunteeren’ in het olifantencentrum waar ik een paar maanden geleden ben geweest. Daarna komen mid juli Frank en Joep ook naar Thailand om een week of 2 bier te gaan drinken aan het strand op één van de eilandjes. Lijkt mij een uitstekende afsluiting van deze reis

Groetjes,

Lex